takva
  Aşk
 
Â.Ş.K...
 
 
 
Gönül eteğimin suskun dervişi!
Müebbede mahkûm duamsın!
İstersen mürekkebinle dokunma cismime!
Aklımın bağlı ellerini çözen
==Ayın
=====
Şın
=======
Kaf

  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق 
 

 

 

Sağ elini uzat Hakkın bağına
Sineme düşen acım yapraksızlığın yaprağı
Dervişin ayak izlerine düşen gölge benim
Tespih tanelerine kardeş adın var

==Ayın

=====Şın
=======
Kaf
 
 ِ عٍِ   ِ ش ِ ق 

K/af dağının ardında geçmişin sitemi
Niyaza açılan ellerime ses/sizlik şahit
Seccadene bıraktığım bir demet gül
Gök/ Yüzü(ne) haykırsın bendeki adını

==Ayın
=====
Şın
=======
Kaf
  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق 

 
Yokluğa açılan kapının ardında
Varlık fidanı duygu yaprağına hasret
Şavkın vuruyor her gece göz pınarıma
Sende kalan umudum
==Ayın
=====Şın
=======
Kaf
  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق

Be’nin anlamını güçlendiren nokta(yı)m
Şehadet parmağımla mühürledim bakışını
Oymalı sandığımda sevgi çeyizim
Hücrelerime kaydolan rengin kokusu

==Ayın
=====
Şın
=======
K/af…

 
  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق
 

 

 

 

 

 

 

Ten mumu erisin
Abı hayat varlığının resmi
Boz bulanık kekre suyu temizleyen
==Ayın
=====
Şın
=======
Kaf…
  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق

  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق

  ِ عٍِ   ِ ش ِ ق
 
     Â.Ş.K...
   
 ِ عٍِ  ِ ش ِ ق
 

Kimliksiz….
Senden geçene edeple estağfurullah ey aşk!!!
Senden geçmeyene huu…
..........
Önce vav düştü hattatın yüreğinden parşömene;
Sonra bir siyah gölge…
Gözleri kimsesiz kaldı;
Sözleri kimsesiz…
Vahdaniyeti aksettirdi duvara;
EHAD dedi ta içinden koparcasına…

EHAD…
Dört vav düştü sayfalara bir bir sonra…
Vekil olmam dedi; vali olmam;
Vezir olmam dedi; vahdetim ben…


EHAD…
Sonra bir elif miktarı uzandı öylece umuda;
Mecnun haklıydı dedi kendi kendine;
Leyla bir garip can…
Mevla…


CANAN…
Hattat sustu divit konuştu…
Nun düştü gölgeye usulca…
Nerden geldin? Nereye gidiyorsun? dedi
Neden geldin kainata?
Neden sevdin ki?


Ağla gözlerim şimdi…
Nisyan bendendir…

UYAN…
Bir mim yanaştı nun’a kendinden emin..
Ben kim’im? Dedi;
Kimin gölgesiyim?
Kim olmaya geldim?
Ne oldum?
Ayn cevap verdi:
Sen aynasın…
Sen güneşin aksi..
Be düştü kor olmuş yüreğine;
Hep nefis çıktı karşına;
Ben sevdası aldı
İçindeki sen’i…


Kime ne dedin,
Kime ne?
Aşılmaz duvar bendedir…
Kime ne?


Kaybetti kef’i…
Hattat hülyalara daldı…
Nun gölge…
İnsan dedi…
Nisyan…


Sonra sustu…
Sadece sustu…


VE...GÖKTEN BİR NUN DÜŞTÜ, İYİ Kİ DÜŞTÜ...!

" Leyla " diyen yüreğin " Mevla " demedikçe vuslata eremezsin...!!

 
   
 
http://islamkodes.tr.gg/Ziyaretci-defteri.htm Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol